Η «Νεκρά Θάλασσα της Σενεγάλης»

Photo Credit Peter Yeung - Dani Salvà - George Steinmetz

Χρωματισμένη από φύκια και αγαπημένη από τους λουόμενους, η Λίμνη Ρετμπά (Lac Retba) είναι και μια πρωταρχική πηγή εργασίας για τη συλλογή αλατιού.

Η αλμυρή λιμνοθάλασσα, η οποία αποκαλείται «Νεκρά θάλασσα της Σενεγάλης», βρίσκεται στην άκρη της χερσονήσου Cap Vert, περίπου 30 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της πρωτεύουσας της χώρας, του Ντακάρ.

Το χρώμα της αποδίδεται σε ένα γνωστό είδος φυκιών, το Dunaliella salina, το οποίο ευδοκιμεί σε αυτή την ακραία αλμύρα του νερού και ευθύνεται για ανάλογο χρωματισμό και σε άλλες λίμνες του πλανήτη.

Αυτά τα φύκια παράγουν μια χρωστική ουσία, συνήθως κόκκινη ή ροζ, προκειμένου να μεγιστοποιήσουν την ποσότητα φωτός, το οποίο μπορούν να απορροφήσουν. Έτσι, χρωματίζουν όλη την περιοχή που καταλαμβάνουν.


Photo Credit Peter Yeung - Dani Salvà - George Steinmetz

Την εποχή της ξηρασίας, από τον Ιανουάριο μέχρι τον Μάρτιο, η λίμνη γίνεται πολύχρωμη. Καθώς οι καιρικές συνθήκες και οι ώρες της ημέρας αλλάζουν, εμφανίζεται ένα φάσμα αποχρώσεων – από έντονο κόκκινο, ροζ, φούξια και σχεδόν καφέ σοκολάτας.

Οι λουόμενοι απολαμβάνουν την άνωση που προσφέρει η πυκνότητα του νερού, ενώ την ίδια στιγμή εργάτες από ολόκληρη τη Δυτική Αφρική βγάζουν το ορυκτό αλάτι, το οποίο καλύπτει τον βυθό της λίμνης.

Από τη δεκαετία του 1970, όταν οι οικονομικές δυσκολίες πυροδότησαν την αναζήτηση νέων ροών εισοδήματος, η εξόρυξη του αλατιού της Retba γίνεται όλο τον χρόνο.

Στη λίμνη που έχει μήκος τεσσάρων χιλιομέτρων, πλάτος 500 μέτρα και βάθος τρία μέτρα (το 50 % είναι η βυθισμένη κρούστα αλατιού), δουλεύουν περίπου 3.000 εργάτες.

Οι περισσότεροι εργάζονται για τον εαυτό τους. Τα περιορισμένα περιθώρια κέρδους και οι χαμηλές αποδόσεις αλάτων σημαίνει ότι δεν υπάρχουν αρκετά κέρδη, για να προσελκύσουν μεγάλες επιχειρήσεις.


Photo Credit Peter Yeung - Dani Salvà - George Steinmetz

Αλλά είναι ένα σημαντικό έσοδο για αυτούς τους ανθρώπους, οι οποίοι συλλογικά εργάζονται στην εξόρυξη του αλατιού και βγάζουν περίπου 60.000 τόνους κάθε χρόνο.

Το αλάτι που συλλέγεται δημιουργεί ένα τοπίο ταινίας επιστημονικής φαντασίας, καθώς συγκεντρώνεται σε κωνικά αναχώματα.

Οι γυναίκες, οι οποίες εργάζονται μόνο στην ξηρά, μεταφέρουν το αλάτι που αφήνουν στις ακτές οι άντρες και το τοποθετούν πάνω στα υπάρχοντα «βουναλάκια», κουβαλώντας έναν κουβά 55 κιλών κάθε φορά.

Το αλάτι που εξορύσσεται έχει τη μορφή κρυστάλλου, ορισμένοι από τους οποίους έχουν μέγεθος γροθιάς, ενώ είναι σκληρότερο από ροζ αλάτι των Ιμαλαΐων.

Σήμερα η Lac Retba θεωρείται παγκόσμια κληρονομιά της UNESCO.